Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

210 Араңан ас iзеге читкелек, Ниме идерге тут турзар?!“ Кöдiрiбiзерге кööлен килген Хан Мир г е н Тохтабысхан, хорығып. Ана ң айлан кил i п, а лып кiзi “Чеца кiзi, алыбызыңар“, — тiп, Алнында тур салған. Чабал сырайлығ Хыс Хан Хол-азағынаң чағын итпин тура, Амзабаан азын: 220 “Андағ нимен i iзе чоғылбын, Сухса а нда, iсче ң ас нимес, Сухсабаабын, iспеспiн“. Алнында турып, алданып, Алып кiз i iзiртiп полбаан. “Iскен кiзi позыңар iзiңер, Чеен кiзi позыңар чiңер“, — Тiп, тапсап турадыр. Азахта турып, ала сараазын Позы iзiбiскен, 230 Алты торсығында азы-суу Абанарчы чатлап халған, Хайзы-пол з а торсығында Тӱбiнде ле пол ғ ан. Анаң айланып, стол кистiне одыра, Ас пазы ас чiп, Суғ пазы суғ iскен. Чабал сырайлығ Хыс Хан Одырған ы наң сурған: “Хайдағ чирде чирлiгзер? 240 Хайдағ суғда суғлығзар? Ада- i неңер кем полған? Ад ы -солаңар ноо полған? Алын идееңер ат чилi т олғап, Тӱп идееңер сырып хахтырып, Астығ-суғлығ Ырах па, чағын ма парчатсар?“ Одырғанынаң анда чоохтабысхан — Изiрiгi улам на улуғ пол парыбысхан, Ээр-пеер* мондылып, 250 Анда чоохтабысхан: «Адам чахсы чирi Ағьiлдаң ырах халған, Iцем сiлiг чурты Истең ырах чат халған,