Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Алты с i лекезiнiң ид i н Алтын столға сал турадыр, Алты тазор арағазын Алтын стол азағына чöлебiскен, Алтын столд ы азыра 170 Хатап изеннезiп, хол тутхан. Ир чахсызы Хан Мирген: “Изен-изен!“ — тiп турадыр. Наа öскен ир чахсызы: “Иркем, Хан Мирген11, — теен, Анаң, айлан парып : “Чеңа кiзi“, — тiп, хол тутхан, Чабал сырайлығ Хыс Хан Хол, тудар-тутпас полып, тутхан, Хомай пӱдiстiг Хыс Хан 180 Хыы-пазы чох тоғасхан. Изен-минд i ирткенде, Ӱстӱнзархы сiрееге одырған, Анаң айлан тур Хыс Хан, Алтын стол тартыбысхан, Абанарчы* ас салған, Абанарчы суғ турғысхан. “Ааллап кiрген аа лцы, Айланып, одыр ас чиге“, — теен. Изiрiгi улуғ пол парыбысхан ир к i зi 190 Алтын стол кистiне одырыбысхан, Хыс Хан, айлан килiп, Тöзегiне одырыбысхан. Iкi оол, аарлазып, Iкi оол сыйлазып турадыр. Аннаң-мыннаң ас алып, чiп, Алып кiзi тур чöрiбiскен, Алты айланып, ибiрiлiп, Ала торсығын талабысхан, Ала сараазын позы алып, 200 Кӱӱледе, саалада ур турадыр. “Иркем-киннем Хан Мирген, Алыбызыңар“, — тiп турадыр, Ас iспеен Хан Мирген Алыбызарға сағынған — Чабал сырайлығ Хыс Хан Аба чiли, харлап турадыр, Ала парс чiли нарслабысхан: “Ахсының сӱдi аарылғалах, Арғазы-мойны хатхалах,