Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

120 Сiл i г турғысхан айах-хамызы Соолазып турыбысхан, Хырда турған хазаннары хызыхтас турадыр. Iкi харындас стол кистiнде Тыңнанып одырыбысханнар. Сынна ң пöзiк Ханым с ы нға Сығара ойлап киледi, Ар ғ алығ сынның ӱстӱнде Аран чула атты тохтатха н , Аран чула тохтаан соонда 130 Ай пурғун* тӱс турадыр. Хыйғ ы лаб ы зар тiп сағынған Хыс Хан, Алып кiзi хыйғ ы лабаан, Арғ а л чон хыйғылазыбысхан: “Ат аспас чирдең ат асты — Аран чула Хара кӱрең ат, Алып инмес чирдең Алып ин киледiр, Тамғазы пасха Хара кӱрең ат, Талаазы* пасха алып кiзi. 140 Алтьi тазор ас арт ы н салған, Алты сiлеке идi суулбалап салған“. Аны ис т iп, Хыс Хан Алтын столдаң турыбысхан, Хамах тӱңдерiл турадыр хыс кiзiнiң, Харах чылай турадыр. Арғал чонны арали Ах иб алнына читкен, Аттаң тӱзiп, ир чахсызы Ады н чечпее палғаан, 150 Ах пайзаң ибге, айланып, кiр киледiр. Алты тазор арағазын Алып кiзi тудына к iрген, Алты сiлекезiнiң идiн Хыспахтанып* кiрген. Изiкте турып, изеннезiбiскен, Миндiлес турадыр. Чабал с ы райлығ Хыс Хан Тöр тöзекте одырыбысхан, Хайдаа-хайдаа пӱдiстен парған, 160 Паспах су ғ ына* одырыбысхан. Улуғ столдың кистiнде одырып, Хан Мирген изен нандырған, Ир синiне читпеен Ир чахс ы , айлан килiп,