Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Изен салып, изеннезiп тоғасхан. Пöгiмi чох Ай Хууңын Прай з ына ирiн теестiрген, Изебi чохтар, ибiрiлiзiп, Ибге кiр килгеннер. Арығ сiлiг Ай Хууңын Ах торғ ы ибiне кiрген. Туңмазы Алтын Арығ 7810 Ах Торғы ибде чох полған. Арығ сiлiг Ай Хууңын Таллан, сайбаныбысхан, Арығланып, сiлiгленiп, Тöр сiрееге одырыбысхан. Нигезi Ах Чiбек Арығ, Кӱн Арығ нигезi кiрген, Алтын столын тартып, Азы-суун турғысханнар. Стол кистiне одыртып, 7820 Сыйлап турадыр iкi хат. Ас чiп одырып, Ай Хууңын Анда сурағлап турадыр: “Изебi чох нигелерiм, Иркем Алтын Iргек, Иркем Алтын Арығ Ибге килбееннер бе?“ — тiп. О дырғаннаң абахайлар Анда чоохтабысхан: “Арығ сiлiг Алтын Арығ, 7830 Алтын Iргек иркебiс айланмаан олар, Килгелектер“, — тиис турадырлар. Изебi чох Ай Хууңын Иреп, толғап одырадыр: “Хайдағ чирде туңмаларым, Хайда халды поларлар? Чалат Ханның чирiнең Ол iкiзi сығып, Уғаа ӱр пол парған : Хайди читпеңең?“ — тiп, чоохтаан. 7840 Ай Хууңын хыстың чахсызы Араға iзеечi пол парған. Азахсар парып, абахай чахсы Ала торсых ас сығарған, Ала торсых асты, Ала сараа урып, ӱлеен. Ай Хууңын, хыс чахсызы,