Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Арығ сiлiг Ай Чарых, Айланып, х ы йғ ы лап турадыр: “Сiрердiң харааңар мин кöрбеспiн, 7090 Минiң хараам сiрер кöрбессер. Сынның пöзiгi Ах сынға Аран чула ат сыхпаан, Сыннаң пöзiк Ах сынға Сығарға пар а дырбын. Чирдiң пöзiгi Ах сынға Чонда сыххан ниме чоғыл. Чир пöзiгi Ах сында Чуртирға парчадырбын, Чайаан салғаннаң азаалбассым, 7iоо Чарых Пурухан поларбын. От сунынңа обалым чоғыл, Чiп чоонынңа чазиим чоғыл“. Айланып, тiр сiлiгiнген, Харачхай хусха хубасхан, Х а нат табызы хаалыбысхан, Хурғун тöзi кӱӱлебiскен. Хайда-хайда харачхай хус Харахтаң чiт парадырадыр. ххх iх Арғалығ Чарых сынға 7iiо Аран чула аттар сых киледiредiр, Алып кӱлӱктер Аалдаң сых киледiредiр, Арғалығ Чарых сынға Айланып, сых килгеннер. Изебi чох Ай Хууңынға Хыйға Чичен тыыныбысхан, Пöгiмi чох Алтын Тееке Чалат Хан сар ы лыб ы схан. Хан Мирген, ир кӱлӱгi, 7120 Хыйан Тöңiс Ханнаң хабысхан, Кӱн Тöңiс Хан, ир чахсызы, Алып Хусхуннаң ирезiбiскен. Хара полған чирi Хада-пiрге айланыбысхан, Хан-тиiiрдiң паары Хада-пiрге ибiрiлген. Ачылб а сча ах тубан Айның харағын тулғабысхан, Кöдiрiлбесче кöк тубан