Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Харах оды хаппаан. Ай Хуучын, хыс чахсызы: “Абааң, чöрiп одыраң“, — теен. Аархы сағы ах чазаа Аран чула аттар саабылған, Сöл полған чазызында Сöйбеңнеде* пастыр килед i рлер, 5890 Алты хурлығ Ах Хайаа Анда читкеннер. Ах чазыны ир чахсызы Кöп айланд ы рған Хан Мирген, Алты хурлығ Ах Хайаны Кöрердең дее кöрбеен. Хан Мирген оңнап турза: Хаалхазы пар Ах Хайаның, Турып, кöр турза, Тӱнӱктiг, парчал ы ғ полған. 5900 Ала хула асхырды Ай Хууңын алған, Ала хула пиинi Хан Мирген хапхан. Ах Хайаның ӱстӱнде Алтын пӱрл i г пай хазың, Чарых кӱннiң харағына Чарып, сузын салып, турадыр. Пай хазыңның пазында Алтын кööк наххлап турадыр. 5910 Алты хурлығ Ах Хайаа Ай Хуучын кiрген, Ай Хууңынның соонда / Хан Мирген кiр киледiр. Ах Хайаны ң iстiнде Хан Мирген, кöрiп, турыбысхан: Чарых тас хомд ы Часталып, чарып турадыр, Ол пу, сол пу саринда Ат хомд ы лар ы чадыр. 5920 Ах тас хомдаға Ала хула асхырды салған, Кöк тас хомдаға Ала хула пиинi чаттырған. Хан Мирген, ир чахсызы, Аны чапсып турадыр, Пöгiмi чох ир чахсызы Аны хайхап турадыр.