Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

ххх 5750 Адын пура тартып, Ханым сынны постабысхан, Ханым сыннаң Кирiм сын Пiрiккен чирге читкен. Адын тохтада тартып, А т таң тӱзе хонған, Ахсах чацазын анда кöледiбiскен. Алтынаң хурт сӱрбеслеен*, Ӱстӱнең тан тартпаслаан, Чалбах полған тастарнаң 5760 Тулғап салған Ай Хууцын. Аал кист i нең ин тӱзiп, Аал аралап килген, Ах иб алнында тохтап, Аран чулазын палғаан. Изеб i чох Ай Хууцын Ибiне кiрген, Арығ сiлiг Ай Хууцын Таллан, сайбаныбысхан. Алтын Арығ туңмазынаң 5770 Ас-суғ чееннер. Улуғ тын турадыр Ай Хууцын, “Улуғ кiзiбiс чоғыл“, — тiп. Изебi чох Хан Мирген Ипчiлерiнең сууласчададыр: “Кӱс тее нимезiн ачырғанып, Ай Хууцын ылғапчададыр? Ахсахтың парынаң чоғы — Ағаа ноға ачырғанцаң?“ Iди чуртапчатханда 5780 Изеб i чох Ай Хууцын, Пiр иртен стол кистiнде ас чiп одыр. Ах пайзаңның алнында Аран чула оғыр-мигiр тӱскен, Ай Хууцын, хыс чахсызы, Айланып, iзiк асхан: Ах пайзаң ибнiң алнына Ала хула асхыр чит килген, Адазы Ала хула асхыр хыринда Ала хула пии iцезi тур. 5790 Саңразыбысхан iкi чахсы, К i зi ӱнiнең ӱннен тур, Кiзi т i лiнең iцезi-пабазы Тiлленiзiп, кiстезiбiскен: