Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Алтын Теек ароннап тудынған, Алты сӱмекчiннiг полған. х х i х Iди чуртапчатханда Изебi чох Ай Хууңын, 5710 Хыр сӱмекч i н чаназ ы Хомай пол турадыр. Синi-тузы читкенде, Ээк салып, öл i бiскен. Арығлап, сiл i глеп, хыс чахсызы Ачырғанып, ачын турадыр: “Чаңам парасхан паза даа Тӱрче чöрген полза, Чахсы поларңых“, — тiп турадыр. Арығлап, сiл i глеп, 5720 Алтыннаң ораабысхан, Кӱмӱснең сулғабысхан Хыр сӱмекчiн чачазын. Хара кӱрең аттығ Кӱн Тöң i с Хан Айланып, нан парыбысхан, Изебi чох Хан Мирген Ипч i лерiнең кiрген, Ай Хуучынны кöрзе, Харах частап турадыр. 5730 Ӱс нигезiнiң харахтаң Пiр дее тамңы час ахпаан. Кöрiп, Хан Мирген Кӱс тее нимезi тiп сағынған*. Алты айланып, Ай Хууңын Ахсах чачазын кöдiр i бiскен, Ала хула адына артып, Алтанып, чöр сыххан. Улуғ аалды аралап, Аал тобыра килген, 5740 Арғалығ сынға сых килiп, Адын тохтада тартхан. Хайдағ чирде арығ ӱннiг Кööк хузы тапсабызар — Арығ сiл i г Ай Хууңын Аны тыңнап турадыр. Пöгiмi чох Ай Хууңын Пiр дее чирде испеен, Ах чазыны тобыра кöрген — Ах Хайа кöдiрiлбеен.