Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

XIII Хомай пӱдiстiг Хыс Хан Прайзынардың улии полар, Чабал сыра й лығ Хыс Хан Чаңалығ поларзар, Ададан х ада сыхпаза даа, Ададаң сыххан осхас полар, Тоғыс хулас суннығ 1960 Хан позырах а ттығ Хан Мирген абаалығзар, Хамағында ай чарыхтығ Хан позырах а т тығ Алып Хан Хыс нигелiг поларзар, Ала хула асхыр адалығзар, Ала хула пии iцелiгзер, Ададаң пiрге т öреен Ӱс хулахтығ Ала хула туңмалығзың, Чайаан сал салған Ала хула 1970 Туңмаңны алтанып чöрерзiң, Тоғыс хулас суны Ӱс хулахтығ Ала хула а т тығ Чылғ ы даң тöреен Ай Хууцын Ады-солаңар полар". Ӱс хулахтығ Ала хулунны Х оғдыра чöрiбiск е н, Ала хула асхыр Арт соонда чоохтап халған: “Абааң Хан Миргеннiң чооғынаң 1980 Аспин чöрерзiң!" Арғазы пöзiк Ханым сынны Азып тӱскеннер, Арғал чонын арали Ах иб алны н а читкен, Ала хула хулуны Аттар хырина турыбысхан. Арығ сiлiг хыс пала Ах ибге кiр киледiр, Чабал сырайлығ Хыс Хан 1990 Тöр сiрееде одырчадыр, Хан Мирген, ир чахсызы, Хан Хыснаң ас чiп одыр. Изен салып, хыс чахсызы Изеннес-миндiлезiбiскен, Изебi чох ӱс чахсы Изен-миндi нандырғаннар.