Хакасский героический эпос: Ай-Хуучин. - 1997. (Т. 16.)

Читi кӱннi ирткенде, Чидiп полбин парадыр. Адазының аарлығ чирi Ағылдаң ырах хал парадыр, Аархы айна чирiне Аран чула ат сабылыбысхан. Iч,езiнiң сiлiг чир i 840 Истең ырах хал парадыр, Ирлiк айна чирiне Ир чахсызы тӱс киледiр. Хайзы-хайзы чирде, Харахтап, кöр тапхан: Харғаналығ чир пöзiгi — Хара сын турчададыр, Хулағы чох Хуу Пӱӱрнi Харахтап кöр тапхан, Харғаналығ Хара сынға 850 Сығара ойлап парадыр. Хан Мирген, ир чахсызы, Хайғы пазып, х а мцы сапхан: “Хан позырах аттаң пу чирде Худулар ниме чоғыл, Хан Миргеннең чарых алтында . Оозын парар ниме чоғыл!“ Кöрiм-хайым аразында Хара сынға чапсынған. Харғаналығ Хара сынға 860 Хан позырах ат сығара ойлаан, Тохтада тартып, ир чахсы, Тулағазын ачынған, Аархы сағы* сарин Харап, кöр турадыр: Ах чазы, хуба сöл, Аннаң андархыз ы Аң кӱлӱгiнiң iзi чоғыл — Чирге кiр парғ а н ы чоғыл, Тигiрге сыхханы чоғыл. 870 Хайдар кiрдi полӌаң? Кöрзе, асхан iзi пар, “Тохтаан чирiн кöримдек“, — тiп, Палбыда* пастыртыбысхан, Хат аспахтың* алтын кöрзе, Аң кӱлӱг i анда чадыр. Читiре пастыр килiп кöрзе, Тыны чоғыл чадыр,