Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

анелÿниҥ анезин айрыр. Албаты чыдашпай турган. ÿлген jенизин öлтÿрер деп сананды. Ол Эрликке барды. — Jе, оны jок эдер — деди. Эрлик айтты: — Оны сен jайыгаҥ, сен jок эт! Олор эрмектешти оны jок эдерге. 2 ÿлген адына минди, теҥери jаар кöдöрилип чыкты. Jенизи ÿйде отурала, аны* кöр отурды. Jенизи оноҥ сурады: — Не керек jÿреер, таайым? — деди. — Мен сени албатыны бил деп jайагам, а сен олорды не керек кыйнап туруҥ? — деди. Оны угала, jенизи айтты: — Сен мени öлтÿрерге турган болзоҥ, мен сени öлтÿре- рим — тийт. — Jок, jеним, мени бошот, мен сени öлтÿрбейим — деди. Пожотты. ÿлген ойто чыкты. Чыгала, ойто jенизи jаар кайа кöрди. Кöрзö: jеен келди такшын jалаш уй саап jат. «Jееним мени öлтÿрерге сананган болзо, jеен келдим мени тообос болгон бол- зо — деп тÿкÿреле, олорды каргады, — öлбöгöр, öспöгöр, таш болуп кадып калыгар!» — деди. Jеени ле jеен келди эмди öлбöс, öспöс, таш болуп кадып калгандар. 9. JАЙУЧЫЛАРДЫҤ БАШКАЛАНЫП БАРГАНЫ 1 Jер бÿдер тушта, не де jок. Jаҥыс ла таштар болгон эмтир. Те- ҥериниҥ тÿбине ÿч карындаш аҥдап, jоруктап jÿрип, jылдыс- аттарла, jерди кöрÿп ийеле, jерге тÿшкилеген. Jаан аказы — Эр- лик-быркан, ортоны — Улген-быркан, эҥ кичинеги — Курбу- стан-быркан. Олор эмди мынайда шÿÿшкендер: «ÿстиги ороондо Улу быркан ÿлген адазынаҥ тобрак, суу экелер». Jылдыс аттарын минип, ÿстиги ороон jерине Улу быркан Улгенге барды. Ого айдышты: — Алтыгы ороон алтайга тÿштис. Jети кара таш, эш неме jок алтай эмтир. Jериҥнеҥ jер бер, талайыҥнаҥ суу бер. Ол ороонго jон эдерге турус.