Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Jаман кызалаҥ болгон. Ол кызалаҥда кижи бурулу. Оныҥ кийнинде теҥеридеҥ Кудай тÿшкен. Тÿжеле, арбаны апарып jат- кан. Ийт аайы-бажы jок улуган: — Кичинек те болзо, арба береер. Саазын да болзо, jип jÿре- рим. Кичинек те болзо, аш артыраар! 2 Кудай бийиктеҥ бир кичинек ашты jер jаар тÿжÿрип ийген. Оноҥ ол тÿшкен аштаҥ аш бÿткен. Ол аш — Кудайдыҥ ажы. Ийт улуп ÿрÿп турарда. Кудайдыҥ колынаҥ тÿшкен аш недеҥ де баалу. Ол аш jаҥыс ла саламныҥ бажында бÿдер боло берген. Тоолу-тоолу ла аш мажакта. Анайып аш тазылынаҥ ала öспöс, jаҥыс ла узун саламныҥ бажында бÿдер jаҥду болды. Чын, кижи аштаҥ курсак этсе, саазын ийт jиир jаҥ табылган. Кижи аш учун ийтке jаан бый- анду. 6. ЭРЛИКТИ СÿРГЕНИ 1 Ол аракы деп немени ичерге билер керек. Ол аркы деп не- мени ичерге... Уйан улустар оны ичеле, ÿч ле конокко бололо, jÿÿлип jат. Оноҥ болгой азый, туку эки муҥ jыл мынаҥ кайра jердиҥ ÿстинде Эрлик-бий деп, Аба деп неме табылган. Алтай- дыҥ ÿстин ÿзе jиирге jеткен. Албатыны ÿзе jиирге jеткен. Оныҥ кийнинде ол Абаны токтодор арга jок болгон. 2 Ол jердиҥ ÿстин Эрлик-бий jил jадарда, албатыны база öлтÿр jадар- да, ÿч-Курбустан келеле, шÿÿшкен албатыны, бу jайзаҥдарды, бу jаандарды, бу озогы улустарды. ÿзе шÿÿжеле, оныҥ кийнинде айткан: — Бу мыны jердиҥ ÿстинде неме малта-бычак та болбойтон неме эмтир. Не де болбойтон эмтир. Мыны jаҥыс ла аракыла jыгала, Абаны кÿлÿÿр. Кÿлÿйле, öртööр. Оныҥ кийнинде Абаны аракыдадарга экелер деп экелген. Аба айткан: — И-и! Слер мени суула jыгарга турганаар ба?! Мени кижен- деерге? Ол озолодо бил кöйгöн*. — Jе, Аба, jе суу да болзо, ичеер ле, — деп. 3 Ойндо эки тажуур ара тарткан аракы экелгендер. Бир та- жуур ара тарткан аракыны Аба апар ичип ле турала, Аба тоҥкой