Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Ийтти jакыдылар: — Бис келгенче, бу öргööдööн кандый да неме кийдирбе — деп. Бойлоры кутук тынду суу экелерге jÿре бердилер. Олор jÿре берерде, эҥ jаан аказы Эрлик-аба келди, ийттен сурап турды: — Сен мында нени каруулдап jадыҥ? — деп. Ийт айдып турат: — Уч-Курбустан кижи эткен, бу кижиге узак jÿрÿм берерге кутук суу бедиреп баргандар. 7 Оны уккан Эрлик-аба ийтке мынайда айтты: — Ол Уч-Курбустан кудай болзо, мен де андый ок кудай. Мен олордыҥ jаан аказы. Сен мени бу öргööдööн божоткын — деди. — Мен сеге ÿзÿлбес-jыртылбас кийим берерим, ÿзÿлбес- тÿгенбес курсак берерим — дейт. Оной айдарда, ийт Эрлик-абаны öргööдööн божодып ийди. Эрлик-аба киреле, кызыл эт албатыга тынын кийдирип салды, албаты jÿгÿрÿже берди. Jÿзÿн-базын öҥдÿ jердиҥ ажын ол алба­ тыга Эрлик-аба экелип берди. — Мыны jигер — дейт. Ондо кожо jÿзÿн-базын jугуш ооруны кожо jидирип койды. 8 Уч-Курбустан кутук сууны таап алып, каргааныҥ оозына уруп берди. — Сен мыны мениҥ кижи эткен jерге тöкпöй-чачпай апар — деп. — Jолдо не де кöрÿнзе, оозыҥ ачпа, сууны тöкпö — дейле, каргаанды учурып ийет. Каргаан кутук сууны алала, келип jадарда, Эрлик-аба ол суу­ ны экелеткенин билбес jердеҥ билип койот, сеспес jердеҥ сезип койот. Каргаанга удура барала, öлÿп калган мал болуп кубулала, ичи-карды jайрап, каны-jини jайылып, jада берет... 9 Оны кöргöн каргаан тÿжÿп, оноҥ jийин дезе, оозында кутук суу бар. Уч-Курбустанныҥ jакыган jакылтазын бÿдÿрбеске база болбос. Оноҥ jибей öдöйин дезе, ачабы келип турганы база кор- кушту! Ачыназына чат чыдажып болбой: «Каак!» — деп эдип ийди. Оозындагы кутук суузы тöгÿле берет. Ол суу мöш агашка, арчын агашка келип тöгÿлет. Оноҥ ары ол кутук суу тöгÿлерде,