Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

сен jуулашкын! Сее кÿч келзе, мениҥ адымды адагын! Пирÿзÿн jаман, теп таштаба! Олгöн ÿбÿне арткан ончозы теҥ ползын! Пир каанды jаман теп, пир кааныҥ албаттызын jаман теп, таштаба. Пир каанды jакшы теп, пир канныҥ албатызын jакшы теп, пойына ончозын алба! Кандый да jакшы кижини ÿреткÿн! Палык кармактарга ÿреткÿн! Палык шÿÿрге ÿреткÿн, тийиҥ адарга ÿреткÿн, мал кабрарга ÿреткÿн! Кандый да jакшаа, мен чилеп ок, паштагын! — теди. Эмди Кудай сала берди. 22 Маҥды-Шире jада калды. Кармак эдип, кармактап jÿрÿп jат. Кендир иирип, шÿÿн эдип, jазап, кеме эдип, палык шÿÿп jат, мултык эдип, тары эдип, тийиҥ адып jат. Андый неме андый jакшы Кудайдыҥ сöзÿбиле ончозын паштады, ончозына ÿрöттÿ. Манды-Шире пир кÿн айдып jат: — Мени пÿгÿн салкын учурып парар — теди. Эбирилген салкын тÿштÿ, Манды-Ширени салкын алыб, сала перди. Эмди Jапкара айдып jат: — Манды-Ширени Кудай пойы алды, педребегер, таппассы- гар. Мен, Кудайдын элчизи, эмди паза jанарым, Кудайдын тур теген jерине парадым. Слер ÿрöнгöнÿгöрдÿ таштабагар! Унутпагар! Кудайдын перген пеги пу туру! — теп, сала берди. 2. JЕРДИҤ ЛЕ КИЖ ИНИҤ БÿТКЕНИ 1 Кöк теҥериде ÿлген-кудай jаткан. ÿлгенде jети уул болгон эмтир: Jажаган, Кара-Кускун, Бокту-Каан, Jайык, Каан-Jаман, Каршыт, Карjан. Эрлик — ÿлгенниҥ карындажы. Ондо база jети уул бар болгон эмтир: Темир-Каан, Керелей, Батыр-Сокор, Эр- Теке, Абрам-Уул, Кара-Сокор ло öскöлöри де. ÿлген ле Эрлик jуртап турарда, jердиҥ ÿстинде теҥери jок болгон эмтир. Jердиҥ бойы да jок болгон дежет. Jердиҥ ÿсти ле jердин бойы jок болгон эмтир, jаҥыс ла суу. Сууныҥ ÿстине jадарга кÿч эмтир, оныҥ учун Ÿлген-кудай кейле учуп jÿрÿп турала, сууга тÿжÿптир, не дезе jер эдерге са- нанган болтыр. Jе оны канайда эдер — онызын билбейтир.