Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

алала, тÿкÿрö берген. Кадыт кижи куш полды: канадынаҥ алып, саадак jумдабас, эдин ийт jибес, састы сазыткан кордой деген куш полгон. Кудай эр кижини тÿкÿрдÿ, эр кижи эмди эки пуду узун, эки колы jок, уйдуҥ погын jип jÿрöр, кижиниҥ öдÿктÿҥ эски ултаҥын jип jÿрöр jалбаҥ теген аҥ пар полгон. Анаҥ соондо Кудай кижилерге айткан: — Мен мал эдип пердим, мен аш эдип пердим, мен jердиҥ ÿстÿне иш теп, jакшынак ару суу агызып пердим, мен слерге полыш эттим, мее эмди слер jакшы эдигер! Мен эмди jанайн, ултам келбессим — теди. 20 — Сен — мениҥ кижим, Шал-Jиме, сен аракы ичкен кижини, jаш палазын, малдыҥ палазын, уйдыҥ позуун, койдыҥ курага- нын сен чеберле, Шал-Jиме! Jакшы öлгöн кижини ал! Мултук- пыла адыныб, пойын адынып öлгöн кижини алба! Таштаб ий! Кижибиле согужыб öлгöн кижини мениҥ jериме алып пар! Пай кижиниҥ немезин аларга кижини, öштöп салган кижини алба! Таштаб ий! Мениҥ учун, кааныҥ учун jуулажыб öлгöн кижини мениҥ jериме алып пар! Мен полыштым, кÿрмöстÿ рааттым, кÿрмöстÿ айрыдым. Кÿрмöс слерге эмди jууктап келзе, кÿрмöскö аш jидириб ийгер! Кÿрмöстÿҥ ажын jибегер! Кÿрмöстÿҥ ажын jизегер, кÿрмöстÿҥ албатты полорзыҥар! Мениҥ сöзÿмдÿ ташта- багар, мениҥ адымды адазагар, эдегимдиҥ алдында оттурганы- гар. Мен эмди ударым, удаза да, келерим, качан да мени ун- дутпагар! Мени келбес теп санабагар! «Лапту келер» — теп санагар! Мен эмди раак парарым, jанып келзем, слердиҥ jак- шыгарды, jаманыгарды ол чакта кöрöрÿм. 21 Мениҥ ордыма эмди Jапкара, Манды-Шире, Шал-Jиме полыжар. Jапкара, сен jакшы кöр! Эрлик сенеҥ öлгöн кижини плаашса, сен Маҥды-Ширее айт! Маҥды-Шире пöкö, ол Эрликти jеҥзин! Шал-Jиме, сен jакшы кöр! Алмас, шулмус jердиҥ алтында пол- зын, jер ÿстине чыкса, Май-Tepee айт! Май-Тере пöкö, ол аларды jеҥзин! Подо-Сÿнкÿ айды-кÿнди пектезин! Маҥды-Шире jерди, теҥе- рини сакызын! Май-Тере jакшынаҥ jаманды раадар. Маҥды-Шире,