Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Пеш кулаш jер Кудай паза пербеген. Эмди Эрлик колын тудунып jÿргöн тайакпыла jерди сайып, айтты: — Э-э, Кудайым! Пу тайактыҥ учу крелÿ jер пер! — теди. Кудай каткырыб, айткан: — Ол тайактыҥ алдындагы кичинек крелÿ jер алгын! — теди. 17 Эмди Эрлик пу кичинек jерде паза теҥери эдерге jазаб ийди. Эр­ лик jазап ийди. Кудай айтты: — Туш! — теп. — Jердиҥ алтына тöмöн тÿжÿрö öт!* Оныҥ ары пектелип ал! Тамыныҥ тÿбÿнö тÿш! Каттап-каттап чооjылал! Каттап-каттап пектел! ÿстÿнги öчпöс от кÿйзÿн! Качаныҥ качан айдыҥ-кÿндÿҥ jарыгын кöрбöссÿҥ! Качаныҥ качан калганчы чак- та jаргыҥды мен катап эдейин. Jакшылу jассаҥ, jарыгыма алайын, jаманду jассаҥ, ол пир анча раак пектейин, андый ползын! — теди. Эрлик айткан: — Олгöн кижини ончо мен аларга санап jадым. Кудай айткан: — Jок, мен jер де пербес — теди. 18 Кÿрмöс айтты: — Э-э, Кудай, айса мее срай албатты jок полор? Мен jердиҥ алдына тÿжö бердим, мен jаҥыскан кайдайын? — теди. Кудай айдып jат: — Не керек сен мени сурайзыҥ? Сен пойыҥ санааҥбыла эдип алаачы кижи, пойыҥ эдип алгайзыҥ! — теди. Эрлик Кудайга пажырган: — Алгыш перзеҥ, мен эдиб аларым. Кудай алгыш перген, Эрлик этти. Кöрÿк, кыскашты тöжöй салала, маскабыла пир сокты, маскабыла, пир пака секирип чык- ты; паза пир сокты, jылан чыгып jылды, паза оныҥ кийнде сок­ ты — айу чыгып маҥтай берди, паза пир сокты — какай чыгып пады, пир сокты — алмыс чыгып jÿрö берди, соҥ сокты — шул- мус чыкты, аныҥ кийнде сокты — тöö чыкты. 19 Кудай эмди келди, Эрликтиҥ кöрÿгÿн, кыскажын, масказын алып, отко таштаб ийди. Отко таштаган кöрÿк кадыт кижи полды, кыскаш, маска эр кижи полды. Кудай ол кадыт кижини тудуб