Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

12 Май-Тере келди, аларга неме ÿрöттÿ. Май-Терениҥ эткени кара jаҥыс арба, чалканаш, кандык, саргай, согоно полды. Оныҥ кийнинде кÿрмöс айткан: — Jе, Май-Тере, сен мениҥ учун Кудайга пажыр! Мен öрö Кудайдыҥ jанына чыгып jÿрöйн! — теди. Май-Тере Кудайга алтан эки jыл пажырган. Кудай айткан: — Jе, мени öштöбöс, кижее jаман этпес ползоҥ, келгин! — теди. Эмди Эрлик теҥерее чыккан. Эрлик парала, Кудайга пойы пажырган: — Мее алгыш пер, мее теҥери эдиб аларга алгыш пер, Ку­ дай! — теди. Кудай алгыш перген: — Теҥерини эдип ал — теди. Эмди Эрлик теҥерини Кудайдыҥ алкыжыбыла эткен, Эрлик- тин кöрмöзÿ ол теҥеризинде öскöн, сÿрÿкöй кöп öскöн. 13 Маҥды-Шире паза Кудайдыҥ пойыныҥ кижизи jÿрöлö, санан- ган: «Пистиҥ кижилерибис jерде, Эрликтиҥ кижизи теҥериде полгон, пу сÿрÿкöй jаман!» — теп санап jÿрдÿ, Кудайга тарынып, Маҥды-Шире Эрликти jуулап парган. Эрлик Маҥды-Ширее удур келди. Маҥды-Ширени отпыла соккон, качырган. Маҥды-Шире качып, jанды. Кудай сурады: — Сен кайдаҥ парып келдиҥ? — теди. Маҥды-Шире Кудайга айткан: — Эрликтиҥ албатызы öрö теҥериде туруп jадылар, пистиҥ албатыбыс jерде туруп jадылар. Ол сÿрÿкöй jаман! — теди. — Мен Эрликтиҥ албатызын пойым jерге тÿжÿрöргö санагам, кÿч jок полды, тÿжÿрöргö полбодым. Кудай айткан: — Мендеҥ öскö кижи чыдабас: Эрлик эмди сендеҥ кÿч ар- тык, оныҥ чагы jеткелек, оныҥ чагы jессе, мен сее: «Пÿгÿн пар!» — теп айдадым. Ол кÿнде пассаҥ, сен артык полорзыҥ — теди. 14 Ол jаткан, тым jаткан. Удаан jаткан соондо, Маҥды-Шире паза сананган: «Кудайдыҥ “пÿгÿн бар” теп айдатан кÿн jеткен» — теп сананган.