Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

уузуна тоброкты суккан, jажырып Кудайдаҥ: «Пойым jер эде- дим» — теп, чыгып келген. Jаҥыс колындагы тоброкты Кудайга перген, оны Кудай алган, чачыб ийген. Оныҥ сöзÿбиле jер калыҥ полгон. Пайа кижиниҥ уузына тобракты суккан, анызы öзÿп перген, кижи тумаланган, карлыгып, арайла öлÿп парган. Эмди кедери парып, Кудайдаҥ кача берген. «Раак* паадым» — теп санаган. Кайа пазып кöрзö, Кудай jанында туруп jаткан. Ол кижи тумаланып парарда, Ку­ дайга айткан: — Э-э, Кудай, чын Кудай, мени аргалагын! — теди. Кудай айткан: — Сен кайттын? Сен уузына тоброкты jажырып алайин, теп сананадын ба? Не керек сен тоброкты jажырганыҥ? — теди. 4 Ол кижи айткан: — Тоброкты уузыма сукканым, jер эдип алайын, теп сана- дым — теди. Кудай айтты: — Пÿркÿрип ий! — теди. Кижи пÿркÿрип ийзе, jердеги кичинек тöҥöжöк пÿдÿп пар­ ган. Онын кийнинде Кудай айтты: — Эмди сен килинчекте! Сен мее jаман санадын, сее паккан алматтыныҥ ичиндеги санаазы андый jаман полор! — теди. — Мее паккан алматтынын санаазы ару полор! Алар кÿн кöрöр, алар jарык кöрöр! Чын Курбыстан теп адалган полоттоным, сенин адын Эрлик ползын! Меннеҥ килинчегин jажырган кижи сенин Эрликтин кижизи ползын! — теди. — Сенин килинчегинди jажырган кижи м енин кижим ползын! — теди. 5 Jаҥыс пудагы jок агаш öзÿп келген, оны Кудай кöрдÿ. — Пудагы jок jаҥыс агашка кöрöргö эби jок! — теп айт­ кан. — Поо тогус пудак ползын! — теди. Тогус пудак öстÿ. — Тогус пудактыҥ тöзине тогус кижи ползын! Ол тогус ки- жиден тогус пашка аймак öссÿн! — теди. Эмди Эрлик келзе, коп немелердин табыжы угулуп турган. Эмди Эрлик Кудайга айткан: — Пу ненин табыжы? — теди.