Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

JЕРДИҤ ЛЕ КИЖИНИҤ БÿТКЕНИ КЕРЕГИНДЕ 1. JЕРДИҤ БÿТКЕНИ 1 Jер пÿткелекте ончо суу полды, jер де jок, теҥери де jок, ай-кÿн де jок. Кудай учуп турган, пир кижи паза учуп турган, экилези кара кас полып учуп турган. Кудай эш неме сананмай jат. Ол кижи салкын тÿжÿре-геле, суу тÿрÿлтÿп, Кудайдыҥ jÿзÿнö суу чачкан. Ол кижи öрö Кудайдаҥ пийик чыгарга санаган, тöмöн сууга jууктап, тÿжö берген. Ол тÿжöлö, тумаланып jаткан, айт- ты: — Э-э, Кудай, мени аргалагын! — теди. Кудай айткан: — Э-э, кижи , öрö суудаҥ пийик чык! — теген. Эмди ол кижи öрö суудаҥ пийик чыгып барган. Кудай айткан: — Пек таш пÿтсин! — теди. 2 Теҥистиҥ тÿбÿнöҥ бек таш чыгып келген, аныҥ сыртына Ку- дайбыла кожо jÿрген кижи отурган. Кудай айткан: — Сен суудыҥ тÿбÿнö тÿжÿп, тоброк алып чык!* — теди. Ол тÿжöлö, тоброкты колыбыла тудуб алып келген ол тоб- рокты алала, Кудайга перген. Кудай ол тоброкты суудуҥ сырты­ на таштаган, айткан: — Jер пÿтсÿн! — теген. Jер оныҥ кийнинде пÿдÿп парган. Оныҥ кийнинде Кудай паза айткан: — Туш! — теди, — паза тобрак алып кел! — теди. Кижи бойы санаган: «Мен анаар тÿжÿп, паза пойыма тоброк аладым!» — теди. 3 Суудыҥ тÿбÿнö тÿшкöн, пойыныҥ сагыжыбыла эки колына тоб­ рок алган, пир колбыла кудайга экелип перген, пир колбыла