Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Каа айткан туру: — О-о! Ол jибе-мылтык — деп айт берген туру. — Мыны канай адатан неме? — деп, байаа уулчак билбечеен бол, сурап турар туру. — Экел! — деп, каа сураарда, бала jаады ал берген. — Мы- найда тартала, кара буурына кадай берийтен неме — деп jартап берген. Бу öйдö jажыл агаштын бажына кара кускун кел, коно бер­ ген. Каа балага айткан: — Jе, мыныла ол отурган кускунды, саадакты тартып алып, кара буурын дööн кадай берип ий. 25 Каа кÿнге тöгöлöнип jадарда, кöö тоны дезе бери öрö кöдÿ- рилип калган, индиги кöрÿн jаткан. Оны кöралала, байаа бала дезе, саадакты тартып, кускун дööн чыкаап турган болуп, тар- тып-тартып келеле, каадыҥ киндиги дööн jерге jаба кадай адый кöйгöн! Байаа ачык jеринеҥ. Jерге jаба адып кöйöлö, уулчак сананган: «Аттыҥ jакшызы кемниҥ болор керек? Каадыҥ ады болор керек! Кирелÿ каан кижи jаман ат минбес». Уулчак байаа каадыҥ калтар-сары адын jайдакка минеле, маҥтаткан. Jазылу jаар маҥтаткан, бери jурт турган jер дööн. Айдарда, онтуга кыйналып jаткан сойоҥныҥ каазы сананган: «“Кайракан-Jарнак Алтын-Кöлди кечире атты jыга атса, сениҥ jуртыҥа кылыжын тудунып jуу кирбес болзын! Ак быйаныҥа кыл куйругын суй салып, бöрÿ кирбес болзын!” — деп андыккан сöзи бар. — Бис оны нарушать эделе, теледиҥ jерине jуулап келгенис! Кинчеги jеткени бу туру!» — каа, кыйналып jадып, мынайда санаган болтыр. 26 Байаа сойоҥныҥ черÿзи, ис кезип барала, ойто келзе, каазы öл jадар. Тынду jерге кадай ат кöйгöн. Ады jок, байаа бала ми- неерен. Келген черÿзи сÿрÿжетен деерде, каазы, тынду кижи, айткан: — Jок. Ол ада jаш бала бисти jуулап койды. Бис Кайракан- Jарнакка берген сöзисти бÿдÿрбегенис керегинде кинчек биске тÿшкен! Слер эмди ончо ок-саадакты, jаады jаҥыс jерге чоголо, мениҥ сööгимди ÿстине салала, öртöп ийигер! Бойыгар дезе мынаҥ кайра jаныгар.