Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

ка салаалала, комудап, кожоҥдой-кожоҥдой, сÿÿредаалала, сал­ ган. Ол Алтын-Кöлдиҥ jаказынаҥ ала ол Баш-Куш ла Ак-Чолуш- падыҥ бириккени jетире келетен. Орто jеткен. Jолой келеедип, комудап кожоҥдогон кожоҥы бар оныҥ: Кату сойоҥ кызы болтом, Кайракан jуртын сакыдым, Jарлу сойоҥ кызы болтом, Jарнак jуртын сакыдым, — деп. 13 Анай комудап, кожоҥдой, кожоҥдой экелеле, эки сууныҥ бириккенине келген. Келеле: «Мыны акка чачыйер бе, кай- дар?» — деп. Эм мынай ары-бери эбире кор турза, мындый суу ыра jиген колоско барын кöрди. Jе, ойык jер. Ол колоского экелеле, салала, ары-бери кор турза — бир jерде jаҥыс jерден jети тöс болуп корбо кайыҥ öс калтыр. Келин сананды: «Акыр, ол калганчыда ада-кайным деп байлабай, ала кайыҥ агаш деп ада деген? Бу, байла, учурлу неме?» Ол келин jети тöс корбоды дезе jери-суула кодороло, экелеле, кайныныҥ сööгиниҥ ÿсти орто: «Ала кайыҥ агаш бол!» — дей- ле, отургус кöйгöн. Ол jердиҥ ады эмди ле Ала-Кайын. Ала-Кайыҥ Чолушпа ла Баш-Куш бириккен jерде. Анайып келин сööктöп салды. 14 Эмди сары сойондор, байаа Кайракан-Jарнак jебе болгон jети кат токумды öткÿре адала, кастагы аттыҥ кöксин öдöлö, чаны* тур каларда, тыҥ чочый берген болгон. Jеерен аттыҥ тыны чык- пай турган, не дезе, чан тепший тур калган. Атты öтпöй, кас­ тагы от калган, а чанныҥ учы бир jанынаҥ тепший тур jат. Айдарда, мыны ушта тартыйзе, аттыҥ тыны чыга берер деп, сойондор эки jанынаҥ, кан акпас эдип, байаа ойо тийген jанын, jаба бÿрÿген*. Jаба кöктöйлö, jеерен атты jединеле, салган. Сойоҥныҥ jери дööн. Алтын-Кöлдиҥ бажынаҥ тÿшкен Кöбö деп суу бар. Бу jанынаҥ Чолушпага кирген, ары jанынаҥ Кыгы деп суу кирген. Ол Кыгыды öрö сойоҥдööн ажатан jол бар. Ол jолло салган,