Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Петербург деп jерге бее саамдый, Москва деп jepre мал саамдый, Кÿндик jерге ары-бери jоруктап турарлар. 14 Тобрактый албаты бÿдетен эмтирлер, Эреен-тереен эзирик немедий jÿрерлер. Тоозындый санаалу болорлор, Кöлöткöгöр бойоордоҥ узун болор, Кöрмöзööр бойоордоҥ кöп болор. Албаты башкарар кижи Маҥдайында беш айры чолмонду киж и болор. Эмди мынаҥ ары калганчы боро тÿÿкÿ деп тÿÿкÿ болор, Ол тÿÿкини öдÿп чыккан кийнинде, (Jуу болгон кийнинде,) Амырап каларлар. Боордыҥ карындажы: — Тöгÿн — деген. Боор: — Мындый албатыны кöрбöзим деп бодогом, кöрдим — деп айдала, оноҥ ары куучындашпаган. 151. БÿАУКИ КЕРЕГИНДЕ 1 Бÿдÿки деп кижиниҥ jаткан jери Усть-Кан jеринде. Ол бой- доҥ кижи, бойы эмеш батыр кижи, аткыр кижи. Оноҥ бу Кадын бу jанынаҥ, туш jеринеҥ деер, кыс кудалаган. Кысты кудалайла, молjошкÿйен: бир jылдыҥ бажында тойын-немезин эдер, баланыҥ бажын öрöр деп. Ол куучынды моҥголдыҥ батыры беди, не эди, Кочкорбай уккан: «Бÿдÿки-батыр алjаткан кижи, кызы белкенчеги беш ка- рыш. Бÿдÿки-батыр, ол кыс батыр кижидеҥ бÿткен, Бÿдÿкее ол баланы бербес, капшай барып ол баланы блаап экелер, оноҥ батыр бала бÿдер» — деп. 2 Jепсенеле не, бойыныҥ казахтыҥ намазына кöрÿнген, кöр- гÿскен. Казах айткан: «А-ай, Кочкорбай, калмыктыҥ jерине ба­ рала, эки катап олjолоп анаҥ jакшы келтириҥ. А бу jорыкта барбазаҥ, кайдат? Эмди баазаҥ, сениҥ сööгиҥ келjат» — деерде. «Акым бажы калмык немени эдер ол мее? — деп, болбой. — Барам!» — деген. Бÿдÿки анай... Кочкорбайдыҥ анай келjатканын баланыҥ ада- зы сыру-чабын уккан. Угала, капшай ла байа кÿйÿзине айттырган: