Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Урат: — Таары эдип турум. Тарбаганныҥ öдиле эдеримде, ак агаш­ ты öдÿп, кызылына токтоп туру — деген. Боор: — Кижиниҥ öдиле jаза — деген. Ол тушта кызылын öтти. Монгол jеринде Боор Уратка: — Темир тиш сок! ÿч кырлу темир тишке эттеҥ тиштейле, кыдаттыҥ jолына тургус, jолды аларыс ол тушта! — деген. 8 Уч кьгрлу ол тишти кыдаттар ÿч конок айланган. Кош-Агашка jедип келген. Эки тайга болгон. Бирузинде — Боор, бирÿзинде — кы- дат. Кöр турза, кыдаттыҥ черÿзинде кöö тонду кижи таҥкылап отурар. Билген: «Ол батыр кижи». Боор Ак-Билекке: — Табарга, öҥöлööрöгö jакшы кижи тайала, öҥöлöп бар — деген. Тÿнде Ак-Билекти мылтыкты кöксине jаш öлöҥлö оройло, ийген. Эртен-тура Боор бир тууныҥ кийнинеҥ тонды кöдÿрип келерде, батыр оны адарга эки колына саадакты öрö кöдÿрип, оны тартып турарда, кöö тонынын кийины ачыларда, Ак-Билек ачык киндигине аткан. Таҥма адатан кире jердеҥ аткан. Боор: — Мен аттым! — деп кыйгырган. 9 Кыдаттар: — Тöжи деп батыр аттырды! Тöгöрип буру бойыска тÿшти! — дежип, сööкти коштойло, jанган. Солтоннын уулдары Алтай­ га келген. Алтайга келип, Боочы-Оозына токтогон. Онон Россия- га баккан. Аба-Турага келген. Бала-каан: — Озодон нее келбегенер? — деерде: — Алты öрöкö айылды, jети саар уйды, малта jаҥыс, jетпес- тутпастаҥ улам келбедим — деген. Седьмой оток нерези болды. Тöртöн эки jонду колго-jанга темичи болды.