Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Шуну айдып отурат: — Курт-коҥыска чыдабас кайтканаар? Mere ол не де эмес! — деди. — Мен оны jуулап берзем, не болор? Экÿ jуртаарыс па? — деди. — Jылан-каанды jуулап берер болзоҥ, оноҥ ары куучын бо­ лор — дейт. — Андый болзо, бу jаказы jок jаан чöлгö сÿрекей jаан сарай эттир. Оныҥ алдына толтра салам суктыр. Оноҥ арызын бойым билерим — дейт. 16 Бала-каан албатызын jууйла, jаан сарайды туттурып тÿжÿрип ийди. Алдына толтыра кургак саламнаҥ шаагылап салды. Шуну-батыр оҥ jанында эргегин кÿнге удура тудала, ачу-ко- рон сыгырып ийди. Аайы-бажы jок изÿ болды. Корон-сары талай тÿбинеҥ бери кайнап чыкты. Эки айдыҥ туркунына коркушту jаан изÿ болды. Jылан-каанныҥ ал-черÿзи корон-сары талайдаҥ чыгып, кобы сайын, jалаҥ сайын таркап бардылар. Ол öйдö Шуну-батыр сол jанында эргегин айга удура тудала, аайы-бажы jок сыгырды. Ачу-корон соок тÿшти, jети метр кар jаады. Корон-сары талай тÿбине jетире jара тоҥды. Кунан чардыҥ мÿÿзи чупча тоҥды, кунан аттыҥ туйгагы суура тоҥды. Jылан- каанныҥ ал-черÿзи талай дööн кирейин дезе — талайы тÿбине jетире тоҥуп калган! Байа тудуп салган сарайдыҥ саламы дööн киргиледи. Тÿнде барала, Шуну-батыр сарайга оттоҥ тудуп ийди. Эрте- зинде кöргöжин — байагы саламла кожо jылан-каанныҥ черÿзи бастыразы кÿйÿп калган. Оныҥ ортозынаҥ бир неме кезик jерге учуп, кезик jерге маҥтап барып, jÿре берди. 17 Суу-кара атту батыр мыны: «Не де болзо, jедип кöрöдим» — деп, кийнинеҥ ары барды. Сÿрÿжип барып jаткажын — Jылан- каан кара тайганыҥ колтыгында кара туу дööн кöрÿп алган jадат, эки кöзи айга бодолду. Jедип барарда, Шунудаҥ Jылан-каан сурады: — Сен Бала-каанныҥ адаанын алып, мени нениҥ учун jуу- ладыҥ, ал-черÿмди не кырдыҥ? — дейт. — Мен Бала-каанла jуртаар болгом, оныҥ учун сени jуула- гам — дейт. — Андый болзо, эмди бис экÿ jуулажатаныс па? Бис экÿ jуулажып, кÿчис jедишпес болор. Сен ле мен jуулашсаас, jердиҥ