Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)
— Токым дейин, божот по! — деп туру. Божотпой, тыҥдап ла туру. — Тöстÿ-укту бÿткен каан, качанныҥ-качан jуртыҥа кылы- жын тудунып jуу кирбеген! Азузын тиштенип абай-бöрÿ* азыраган малыҥа кирбеген! Эмди шак мындый болзын: Ич-бойыҥнаҥ бызылзын, Тöрбöн-Ойрот! Ич-бойынаҥ чагы башталзын! — мынай айдала, jÿзин дööн тÿкÿрип ийди. 7 Шуну кöзин jумуп ийген не. Катап кöрöр болзо — байагы карган кижи jок. Эш-неме jок. Катап куй-таш тööн кире jÿгÿр- ген — не де jок. Байа кижиниҥ отурган jеринде не де jок. Нени де таппаган. Эм оны: «Кудай, буркан — деп турган не. — Те- гин кижи эмес ине!» Чабып ла тÿшкен. Байагы турган jерине jеде ле бербей. Камык черÿзин, албатызын jерине атандырган. Jерине jедип келгежин, адазы уулын айттырган: — Jе, не болды, уул? Канайттыҥ? Не jетпеди? Jе бир jердеҥ ол jетпей турганды алган, тапкан болбойык? Адазын jÿреги мында jакшы неме болбозын билип тургандый. Албатыны барып öлтÿрер, кырар, jакшы jерин блаар, экелип, кулданып jадар кижи болгондо... Бого не jетпей турган деп? Айтса — укпас. Бот адазы онойдордо, айтты: — Jе, буруны сеге мен берейин. Оскö кандый да неме сени бурулап албас. Тудуп — чыдап албас, jуулажып — сени jуулап болбос. Jе бойым берерим буруны. Эмди аданыҥ колына тÿжÿп jат. Отур, угуп ал — дийт. 8 Оноҥ ол Шунула кожо jаантайын jÿретен министры бар эмтир. Jаан jуучыл кижи. Ол кижини Тöрбöн-Ойрот айттырала, айдыптыр: — Jалчыларга тöртöн аршын тамыны кастыр. Jе, бу отурган уулчакты оноор тирÿге салып ий. Бот мениҥ берип jаткан бу- руум ол. Оскö кандый эткен бурузына jедип, бажырып, jайнап алар арга jок. Оноҥ озо кылынганын байагы керечи улустары айдып бер ген.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2