Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

айылга кел кирди. Кел кирер болзо, кижи аайы jок. Эмеени корккон. Бойы калбак эт турган. Агаш калбак. Ол калбакты ой jат ол кижи. Кыс jаар кöрöлö, кысты таныган. Калбакты мы- найда ой jат. Калбакты ойо тарткан бойынча, колын ойалган. Ол кижи, Сÿремей. Оноҥ кан агарда, эмеген айтты: — Сен тышкары чыгаак — дийт. Эмеени: — Акыр — дийт. — Ол кысты ирге jаар неме таштап ийбезин. Токум jай берт, тöжöктöп. Ол кыс отурады, кийинди. Огöни тышкары чыкты. 5 Тышкары чыгарда, колын буулады. Колын буулыйла, сурады: — Ой! Бу кандый кыс келди бу? Бу сен оны билерин бе? — дийт. Ол айт jат: — Ол бир мен jÿреримде, мен ол кысла танышкам — дийт. — Мен ого катап барага санангам — дийт. — Мен ол кысла та­ нышкам — дийт. — Калак-кокуй! Сен оны не эрте айтпадыҥ? Капшай ла кирзе, ол кыска агаш чööчöй, агаш калбак, бöрÿк, öгöниниҥ jап-jаҥыс бöрÿгине салала. Ол кыс чеедектÿ болтыр. Кийналан, чеедектÿ отуры. Чööчöйди арай алып, неделе, камдап, чачты. Анаҥ чачала, ол чачкан аракыны озо эмеен кижиге амзатты. Эмеен кижи амзап берди ойто. Ол эр кижиге амзатты. Эр кижи амзап берди. Ол чачкан кижи бойы ичер учурлу, чачкан кижи бойы ууртаган. 6 Канаа уурталала, отурды. Ол Сÿремейдиҥ эмеени база кам болтыр. Сÿремей бойы кам. Бала jок. Эки ле бойы jат jаткан. Айдарда эмеен айт jат, öгöнине: — Jе, бу ыраактан келеген кижи — дийт. — Сен оны jак- шы кÿндÿлеп, jазап недер керек — дийт. — Бисте уртан сабаа бар — дийт. — Ол сабааны кемеер оны недер? — дийт.