Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Аны алган эри, андагы jаткан кижилер анаҥ сураганда, ол кыс айдат: — Мен адам-энемнеҥ айрылып калала, jиирге курсак таппай, тенип jÿргöнÿмде, улу козыр jамгыр jаган*; ол jаҥмыр öткöн кийнде, отурган jеримди кöрÿп ийзем, пир полчок мус jамгыр- была кожо тÿшкен jадат; аны алып, jара кагып ийзем — ичин- де эки кос пудай jадыр. Мен оны jигенимнеҥ кийнде, саатабай мее эки пала ичимде пилдиргендий полды — теди. 2 Аныҥ суунда ол кыстыҥ ай-кÿнÿ jеткенде, эгис пала тапты, экилези уулчак полгон; аныҥ кийинде парган эринеҥ пир уул- чакту полды. ÿч уулды азрап, эр темине jеттирди. Алар энчизин ÿлешкенде, тööлöрдöҥ бир тöö артып калды, койлордоҥ бир кочкор артып калды. Кÿчÿ карындаш айткан: — Тööлöрдÿ мен кÿткеним, арткан тööнÿ мен аладым! — теди. Адазы айтты: — Тööнÿҥ артыгын алган тööлöс полгын! — теди. 3 Ортон карындажы айткан: — Мен кой кÿткеним, кочкордыҥ артыгын мен аладым! — теп, карындаштарымынаҥ плаажып, кочкордыҥ мÿÿзÿн кодоро тартты. Адазы айткан: — Кочкор мÿÿзÿн кодоро тарткан кочкор-мундус ползын! — теп, ортон уулын адады. Улу уулун мус пырчактаҥ jарылган Мус- каанныҥ jеени мундус ползын — деп адады. Мундустаҥ эл öзÿп, муҥга jедер эл полды, кочкордоҥ эл öзÿп, кöбÿ тоололбос эл полды, тööлöстöҥ эл öзÿп, кöп тöчÿн эл пол- ДЫ. 119. ТОДОШТОР 1 Эрчиш сууныҥ jанында jаткан каанныҥ уулы той эткен. Ондо jуулган албатыныҥ ортозында jокту jыртык тонду, jылаҥаш, кеjегези бийттÿ Кöйö деп кижи болгон.