Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

«Каныйтпадым да. Мениҥ адым баспай туркаларда, от кöрÿнер- де, бери баскелдим» — тедим. Ол та неме билер киши бе, кос кöрöр киши бе? Ойндо анаҥ айттым: «Адым кишеендекойдым, адым басалбай неткаларда, от кöрÿнерде, бери jеткелдим» — деп. «Jе, барбар, конор мында» — деп. Борто коноло, тан эртен келсем — адым отоп jат. Кишенин алала, атанала, jÿрердим. Чорт эво снает*, та неме! 90. АЛМЫС 1 Та канча-канча ÿйеде алмыс болгон. Алмыс ол кижидий ле кижи болгон. Jе jаҥыс ла алаканын jудруктанып алала, карма- нына сугала, jÿретен. Кижиле куучындашканда, тиштерин кöргÿспес, каткырбас, ненин учун дезе онын тиштери ле сабар- лардыҥ тырмактары jес болгон. Арчын jытту Алтайдын албаты- зын jип, чек тÿгезерге jеде берген. Бир öгööн айлына келзе — ÿйиниҥ эмчегин кезип, jип койгон, балдарыныҥ бööрöгин база. 2 Мындый чакты кöрöлö, эки öгööн айу саҥытты jууп башта- гандар. Байа öгööндöр оны аттарынын белдерине уймайла, агы- дып ийген. Качан аттары буруларда — алмыстар олордын бел­ дерине сыралыжып калган. Алмыстар аттардыҥ jеектери болгон. Табылгы деп агаштан камчы эдип алала, сары тегенектен чыбык эткен, онон олор аттардын белинде тизилижип калган алмы- старды сабап, jер тамыдööн аткарган. Бу öйдö олор шунуп браа- дала: «Тöлöс тöҥтöрÿ-ÿл, алмат аҥтары-ыл!» — деп кыйгырыш- кандар. Оноҥ ло бейин албаты öзÿп баштаган. Эмди тööлöс лö алмат — jуук карындаштар. 91. АҤЧЫ ЛА КЫС 1 Бир кижи кышкыда чаналу аҥдап jÿрди. Одоно jанып келер болзо, ондо одын салып салган, эт кайнадып салган. Кижи кел­ ген jолы jок. Алыйды капты, эдин тöгÿп ийди. Бойы ойто они асп алды*, jип алды. Адын эртенде кÿнде андап барды. Кечте jанар болзо, база эт кайнадып койгон. Одуны айландыра бичип кöрöр болзо — jол jок. Алыйды капты, того сала койды.