Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

АЛДЫНДАГЫ JЕРДИҤ ЭЭЛЕРИ КЕРЕГИНДЕ 84. ТУРГАК 1 Азый мениҥ адам Кан-Оозына jуунга келтир. Ол jуунга келе­ ле, эм ойто jан турган. Бир Эмеген деп öзöктö бис. Бÿткен, чыккан алтайым ол. Ол öзöклö jÿрее отурза, бу кара учукка келерде, улустар, кö-öп улус отурган. Аракыдаалап. Бир кижи jÿгÿргенче ле келген. «Jе, тÿшпейин дезе, тÿҥей ле аҥтара сого салгадый*. Jÿÿлтер бу эм мени — деп ичинде база сананаал- ган. — Эм бу канайдайын?» — деп. Тÿшпейин дезе, тÿҥей ле аттаҥ аҥтара согаалар. Аттыҥ чыл- бырын туткылаалан. Туреерен. Айдарда адам оны... jе тÿшкен. Jе канайдар? Тÿшкен. Тÿжеле, аттыҥ чылбырын тудынганча, ба- рып улустыҥ jаказына отурган. Онойткончо чööчöй берген дийт. (Аракы ичкилеп jаткан улус болтыр не, бу jердеги чилеп.) 2 Чööчöйди берерде, чööчöйин база алган. Алала, мынай кöр- гöжин — КУРУ ла чööчöй, неме jок. Jе база мынаҥ ууртаачы болуп, ойто берген. Оозын дööн эштен неме ашпаган jе. Jе ойндо оной турала: «Jе, эм атанар. Атанып, ойто эмди бис ту Келей бар jаадыс. Jе, сен jанеер. Бистиҥ аракынаҥ ичишкеҥ, бистиҥ jолго туштагаҥ, jакшы jат, jакшы jÿр» — деп, мынай айткан дийт. Ойндо адам ол jан барала, кыйгырыйт, эжикке турала: «Кажы, отту турун экел! Мени аласта!» Отту турунды алдым ла. Чыктыс. Тÿн. Чык бардым. Чык барала, адамды аластадым. Колтыктары- ныҥ алдын, будын эжин. Мынай ÿзе аластадым. Оныҥ кийинде айылга кирдис. Jе оныҥ кийинде кем jок. Канайтпады ла.