Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

тозынныҥ кайлап jат... Сениҥ будыҥды мен jаскам. Оны билип туруҥ ба? — Jок — деп, Аҥчы айтты. — Канайып сен оны jаскаҥ? — Мен cere кыр малы соол барган сÿдинеҥ калганчы сут саап бергем... Эмди сен jазылгаҥ. Оноҥ улам аҥдап та jÿр jадыҥ. Оныҥ шылтуунда. 9 — Сеге jаан байан — деп, аҥчы кижи айтты. — Эмди мен бала-баркама jанатам. — Jок! — туудыҥ ээзи — кыс бала — айтты. — Сен ме- ниле jуртаарыҥ. Сеге мениҥ кÿÿним jеткен. Сен мениҥ эжим болорыҥ. Эдер неме jок. Jол туйук. Аҥчы санаага тÿшти. Канайдар? Тууныҥ ээзи кысла jуртай берди. Кыска Аҥчыныҥ да санаазы jеткен эмтир. Аҥчы Арыскан деп jаан тайгазына аҥдап барза, кезикте ол ÿйи jедип келген турар. «Сен jогынаҥ оду-jуртыбыста кунукчылду» — деп айдар. Аҥды-кушты адала, одууна келер. Этти тилер, кадырар. Эм оны айылына jанза, апарар деп. Ажан- гылап алза, кырдыҥ ээзи кыс Аҥчыны кайла деп сураар. 10 Аҥчы кайлаар. Топшууры ÿнгÿри коркушту. ÿни кÿÿлеп, арка- тууга jаҥыланып турар. — Сен кайлазаҥ, эбире туулардыҥ ээлери ончозы келип угуп турар jат — деп, кыр ээзи кыс айдар. — Олордыҥ тууларына барзаҥ, олор сеге алууларды база кысканбас. Jе сен бу ла туу- тайгамнаҥ аҥда. Аҥ jедер. Аҥчы оны кайкап угар. Оныҥ кайы ончо туулардыҥ ээлери- не jарап турганы оны оморкодып турды. Анайып Аҥчы тайганыҥ ээзи кысла jуртап jаткан. Jарым ай jеткен. Байагы нöкöрлöри келбес. Удап тургандар. Аҥчы кижи чала олорды ундып бараат- ты. 11 Ол ок öйдö кыс öгöниге айт турды: «Аҥ-куш табылбай турза, мен jок болзом, тууларга мÿргÿп, олордыҥ ээлерине алку айт. Курсактыҥ талдамазын олорго тамзыктап, чачып, азырап тур. Ол тушта сеге аай болор. Аҥ-куш учураар. Адып аларыҥ. Алказаҥ, айт мынайда: Карбайышкан будакту, Кара jыш агашту,