Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Эки туу jуук болгон, эки уул анаар эки башка барган. Кай- чы уул угуп отурза — айу адар деген jерде мылтыктыҥ табыжы угулды. Удабай экинчи кырда мылтыктын табыжы угулган. Баш- тапкы барган уул, чын, беш айры мÿÿстÿ аҥ корди. Оны ээчиде сары айу чыккан. Оны öлтÿр аткан. Экинчи уул jети айры мÿÿстÿ аҥды öлтÿрген. 5 Мундус сööктÿ уул ÿч бычак курчыткан, малтаны тудунган, айу аткан jер дööн келеетти. Бу тужунда аҥ аткан jердеҥ кыйгы угулды: — Мен ан адалдым! Канайдайын? — Аҥ jатсын, айу сойок. Уч уул айуны сойгон, ойндо аҥды сойгон. Эртенги кÿнде кöп албаа, бöрÿ, тÿлкÿ öлтÿргендер. Эки уул мундус сööктÿ уулдаҥ туура ла барза, ан да, неме де учурабас. Ол керегинде сураарда, мундус уул айтты: — Менеҥ öскö jерге барарга турган болзоор, кайга ÿренеер. Бир уул кööмöйлööргö ÿренди, экинчизи каркыра кайга ÿрен- ди. Мундус сööктÿ уул кöндÿре кайга ÿренип алган. Анан ла Алтай jеринде кай табылган дежет. Кайчыларды анчы улус сÿÿр болгон дежет.