Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

— Jерге сайылып, Сранга сойылып öлöйин! — дейле, ойында на ойто jердеҥ öрö кöдÿрилип: — Тын керек! Тын керек! — деп барат. 59. ТАЛТАР ЛА ТАЛАҤ-КЕЛЕҤ 1 Бир тушта куштардаҥ талтар ла талаҥ-келеҥ деп эки куш маргышкан болтыр. Экÿ кем эрте турар? — деп. Талаҥ-келеҥ: — Мен эрте турарым! — деп. Талтар: — Мен эрте турарым! — деп. Экÿ маргыжала, талаҥ-келеҥ озо турган болтыр. Талаҥ-келеҥ эрте турал, эртен тура бастыра ла табышты ÿзе угуп, jаткан болтыр: канай уй мööрöп туран*, канай мал киштеп туран, айыл- да улус канай уй саап туран, канайып казан кыр туран, канай сÿт кайнат туран — бу немелерди. 2 Талаҥ-келеҥ ончозын узе билип алала, бастыра ла олордын кандый табыш болгонын, талан-келен бастыразына ончозын бÿдÿр турар болгон болтыр. А талтар дезе узак уктап калган болтыр. Ойгон ло келгежин, «тарт-тарт!» деп бир байдыҥ малы саска-балкашка туш калган, jалчылар оны тартып турарда, jаҥыс ол табышты угала, талтардыҥ «тарт-тарт!» деп jадын ÿзÿк jок айдатан сöзи болгон болтыр. 60. КАМДУНЫ КАРЫНДАШТАРЛУ КИЖИ АДАРГА JАРАБАС 1 Оны атса коршту база каргышту... Оны jаҥыс баш кижи адарга jараар дийт. Карындаштарлу эштÿ андый кижи адарга jарабас. Темдектезе, м енин акам эки оны катап атты, нениҥ учун дезе ондо ака да, карындаш та jок. Jаҥыс кижи , сыйны ла мен. Улус бойлоры кöрийеле, адарга коркыгылап. Атса, jуук