Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

2 Jас келип, тышкары кÿÿк ай турган. Эjези тöргö отурып, теме- нени эҥий тартып, кожоҥдоп отурган. Бай ээзи кирип келеле, калjуурган: «Бу кадыт кожоҥдоп ло отурар. Неме де этпес!» Анайда айдала, согорго турарда, кыс куш болуп кубулып, тÿнÿктеҥ учуп чыккан. Оныҥ колында кыстыҥ сыҥар öдÿги артып калган. Куштыҥ буды эки башка болуп калган: бир буды кызыл, бирÿзи сары. Карындажын бедиреп келзе, куу агаштыҥ тöзинде öлÿп калган, сööги jаткан. Jаҥыс как бажы ла кöзи арткан болтыр. Карындажын кöрöлö, кородоп кыйгырган: «Как сööк! Куу сööк!» Бу Баш-Куш сууныҥ башталганында, Jылдыс- Кöлдиҥ jанында болгон. Оноҥ улам суу Баш-Кöс деп адалган. 54. ОЛ К ÿ ÿ К ДЕП НЕМЕ КУШ БОЛБООН 1 Ол кÿÿк деп неме куш болбоон. Эрте бÿдерде, кижи болгон. Оскÿс бала. Айдарда, оныҥ азырап jÿрген улус оны кöрбöй тур ­ ган, кыйыктап турган, jаман jÿрген. Ойндо, оны адыларда, ол ары болуп качарда, келтей будынаҥ ала койордо, öдÿгин келтей- ин сура согалан кел*, сыҥар öдÿктÿ агаштööн чыгеерен. Ойндо ого чыгала: «Jе, мен кÿÿк те болуп, уч jÿрейин» — дейле, кÿÿк болуп эделе, учеерен*. Оноҥ ары ол андый куш болгон jердиҥ ÿстинде. Оныҥ учун ол андый кÿÿк деп куш табылган. Эм jаан- тайын ол оной эдип jÿрер болгон. 2 Оныҥ эдип турган эдижин тыҥдап укса: — Кöк сööк! Кöк тыт! Как сööк! Как тыт! Jаш сööк! Jаш тыт! Анайып эдер jаҥду куш ол. 55. НЕНИҤ УЧУН К ÿ ÿ К БАЛА АЗЫРАБАС БОЛГОН? Мынаҥ озо бастыра тындулар бÿдерде, коркушту jаан байрам болгон. Ол байрамга кÿÿк келбей, иштеген — уйа тарткан, эртен jымырткалаар керек. Оныҥ учун Кудай оны алдыртала, сураган: — Нениҥ учун сен кече, мен jаан байрам эдеримде, келбе- диҥ?