Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

на алтын чылап кÿйÿп турган. Олордыҥ jаражын кайкап, малчы бирÿзин тудуп ийген. Бу тушта ÿч-Курбустанныҥ ÿч кызы кыйгырганча, Сÿт-Кöлдöҥ чыгып келгилеген. Эки эjези куу канату кебин кийеле, кок ай- астööн айдыҥ ару чокторына удура учкулай бергилеген. Учинчи кыстыҥ киж и туткан ак куу кеп-кийими быjарзып, öҥи öчÿп, кугарып, тын jок jада берген. — Сен нени эдип койдыҥ, малчы? Мен ÿч-Курбустанныҥ кызы инем. Кебимди сен быjар колыҥла тудуп салдыҥ, эмди мен бу килинчеги толгон jердеҥ ару актööн канайып кöдÿрилип чыгарым? — деп, Кудайдыҥ кызы сыктады. Сыктап турала, там ла там кичинеерип, боро койонок болуп, тын jок jада берди. — Кара сананбадым, кööркий, jаманымды ташта! Кеп-кийи- миҥниҥ jаражын кайкап, билбей калала, тудуп ийгем. Jердиҥ боро койоногы да боло берзеҥ, сен теҥериде туулгаҥ, агару. Оныҥ учун эмди айылдардыҥ тöринде эҥ ле ару ла тöзööлÿ jерде отур. 4 — Албатыга jайык бол! Айылдыҥ тöринде шокшогын! Койон-jайык кой сööтÿ, Кой кÿндÿлÿ, кой тепшилÿ бол! — деп, аҥчы койонокты алкаптыр. 5 Тöрдиҥ бажын тöзöлöнгöн, Тöрт шаҥкызы jайылган, От бажын тöзöлöнгöн, Он шаҥкызы jайылган, Jинjи-топчызы jалтыраган, 6 Куу канату ару jайык, Кой кÿндÿлÿ, кыс-jайык, Колло тутпас ак jайык, ÿч-Курбустан балазы, ÿч кызыныҥ кичÿзи. 7 Койон чуузын чуулаткан, Кой тÿнÿзин тÿнеткен. Кир jуктурбас, ак jайык, Ай сыргалу, агару jайык, Айыл-jуртыска ырыс экел, От бажына шокшогын — деп, албаты койон-jайыкты алкап, оныҥ бажына jинjи, jыламаш, ай-таналар таккылайтан.