Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

Бир катап Мечин сууныҥ тÿбинде jадарда, ат ла уй кöргöн. Экÿ блаашкан, бирÿзи: «Мен базадым!» — Бирÿзи: «Мен!» — де- жип. Онойып блаажып турала, уй озо базып ийген. Jылдыс уйдыҥ туйгактарыныҥ ортозынаҥ бызырап, теҥериге чыга берген. Оноҥ ло бери бистиҥ jерде кыш соок бол jат. Jай jылу, Мечин тоҥмок сууда jадар учун. 15. УЙ ЛА AT 1 Озодо уй ла ат эки карындаш-тындулар болгон. Ол öйлöр- дöҥ бери кöп öй öткöн, олор экилези кижиниҥ де колында болзо, jе кылыктары чек башка. Уй, атка кöрö, эмеш кылыгы кижиге jарабас болтыр. Ол бирде текшилей ийер, бирде кöзин кылайта кöрÿп алала, бажын öрö кöдÿрбей, отоп туратан де- жет. Jе олордыҥ ортозында бир катап ööн-бöнöктÿ, тартышту куу- чын болгон эмтир. Эҥирде кöргÿлеп турза — öлöҥниҥ ортозын­ да та не де суркурап jатты. Уй кöрöлö, айтты: — Бу не? Теҥериниҥ jылдызы jерге канайып тÿжÿп калды эмеш! — деп, уй мööрöп ийеле, ол jаар арзаҥдап маҥтады. — Токто! Токто! — деп, кийнинеҥ ат кыйгырды. — Тур! Тур! 2 Уй тура тÿшти. Олор экÿ биригеле, кöрÿп турза — ол неме суркурап jадар болды. Оноҥ кандый да соок неме jыбарлап турды. Уй ичкери болды. Ат оны билееркеп, «токто ло токто» деп токтодып турды. — Мен мыны былча базып ийейин — деп, бойыныҥ кÿчине бÿдÿп, ат айтты. Аттыҥ айтканы уйга jарабады. Уй маҥтаганча барып, jаш öлöҥниҥ ортозында кÿйÿп jаткан немени тöрт буттап базып былча ла берди, jе оо-боо jетпеди, байагы мызылдап jаткан сур неме уйдыҥ туйук туйгактарын jара тееп, теҥери jаар уула- на берди. Уй jарык туйгакту калактап, артып калды. — Кöрдиҥ бе?! — деп, ат айтты. — Не блаашкан эдиҥ? Эмди андый ла ыҥрак, мööрöп jÿретен эмтириҥ*. Тумчугыҥ соок суулу jÿрериҥ. Ол öйдöҥ бери аттыҥ туйгагы туйук, уйдыҥ туйгактары jарык болуп jÿргендери ол.