Несказочная проза алтайцев. - 2011. (Т. 30)

была мал-ашка тын кийдирди. Кара jаҥыс кижи ле ийтке тук jетпеди. Сок jаҥыс кижи тын jок артып калды. Эҥ кичу карындажы айтты: — Мен айды, кÿнди тургускам. Ай-кÿн ле тынду немениҥ салымын аларым — деп, Курбустан кудай болуп тенериге чыкты. Ортон карындажы дезе: «Агаш-таш, аш-курсак, саар уй, ми­ нер ат, сойор кой эткем, ол ÿлÿÿмди аларым» — деп, ÿлген- быркан Алтай ээзи болуп калды. 6 Эрлик-бий айтты: — Jер-jеҥисти, агын талайды мен эткем — деди. — Jер алдында jуртту болорым, не дезе, ай-кÿн аргам jок. Тöö, сарлык, чочко — мениҥ малым. Олордыҥ сÿнезин мен аларым — деди. Ол jер-jеҥисти кöдÿрер, öлгöн кижиниҥ сÿнезин кожо алып, jер алдында jуртту болорго, оноор тÿшти. Кичÿ карындажы Кур- бустан-кудай öрöртинеҥ кöргöжин, кижиде тын jок, ийтте тÿк jок эмтир. Ойто jерге тÿжÿп, кижиге мöҥкÿ тын кийдирер деп сананды. Кижини ÿйге сугала, тÿк jок ийтти каруулдадьгп салды. — Бир де кижи кийдирбе, тынду неме jууктатпа — деди. Оноҥ мöҥкÿ тын бедиреп, оҥбос-артабас салым керек деп, Курбустан-кудай теҥериге чыкты. ÿстиги ороонго чыга берди. 7 Онойып, ийт тын jок кижини каруулдап jатканча, Эрлик-бий келди: — Сен нени каруулдап jадыҥ? Не коркушту тонтоҥ, тас ийт? — деди. — О, аштап калтырыҥ! Мени турага божот. Сеге мен jайга-кышка тоҥбос тон берейин. Jажын-чакка туузылбас курсак берерим — деди. Ийт алып, айтты: — Мени быркан jакыган: кижи кийдирбес! — деп. — Jок, мен jÿк ле эжикти ле ачып кöрöрим — деп, Эрлик айтты.