Мифы, сказки, предания манси (вогулов). - 2005. (Т. 26.)

Хоса ёмыс, вāти ёмыс, ōс хāссытым, таӈквитым колн ты нэглыс увсияге пуцксовыг кон ханэг! Юв та сялтыс, кол ōс акваг хот-равты- ма. Нāй тӯсьтыс, колэ та хосгитэ, колэ сёпитас. Колэ сёпитыматэ ōс пӯрысь нёвыль сырам хōнтыс, йснас хāпн пинумтастэ. Пуцке саме мāньмытас, ёл-хуйыгпас. Ань ōйка, этимлас, осты ювле юв, сунсы: колэ нāйыл пāлтыма. «Я-ты, колум оста нāйцыг ēмтыс». Та ёманты, юв та сялтыс: нэ хуйи. Ōйка ōс нёхс сов, ӯй сов та нуйгалы, пӯт та пēтыс, пӯтэ пāйты. Пӯтэ āстыс, хӯныстэ. Акв ōвлэ нэ касайыл пинумтастэ, акв ōвлэ хум касайыл пинумтастэ. Эква ōс нōх-квāлттытэ: — Квāлэн, ам нопылум ōлнэ номтын те ōлы, тāен! Ань нэ нōх та пēрмтахтас, та тэгыг. Тэцкв патсыг ань нэ ōс ти- тыглаве: — Ам лэстанрисюм хōнтыгласлын? — Хōнтыгласлум, йснас хāпт та хуйи. Ос элаль та потыртаве, ханьсьтаве: — Ам холытан алысьлацкве минэгум, наӈ вōйыӈныл вōйыц нё­ выль пēтэн, кол конытэ сэмыл нуйыл нортэлн, юитэ выгыр нуйыл нортэлн. Акв āнытэ кон ӯнттэлн, акв āнытэ юв ӯнттэлн. Я-ты, холытаныг ёмтыс, хумитэ алысьлацкве та мйнас. Ань нэ нōх-квāлыс, вōйыцныл вōйыц нёвыль тинсыс, пӯт та пётыс Кол ко­ нытэ сэмыл нуйыл нортыстэ, юитэ выгыр нуйыл нортыстэ. Акв āнытэ кон ӯнттыстэ, акв āнытэ юв ӯнттыстэ. Пуцке, саме мāнюмтас, ёл та хуйыгпас. Ань аквмат эртн хӯнтлытэ: оста кон ёхтуманыл суйты: — Нац мāныр тармыл ёмыгтэгн? — Ам сэмыл нуй тармыл ёмыггэгум, вōйыӈ лувōвыл пурасьлэгум! Юв сялтсыт, титыглахтэгыт: — Нац мйныр тармыл ёмыгтэгн? — Ам выгыр нуй тāрмыл ёмыггэгум, вōйыц лувōвыл пурасьлэгум. — Тул-Ōйка, Тул-Ōйка, йисыц нэ тотмын, нотыц нэ тотмын! Тан тох та йисыл, нотыл хӯлтсаныл. Ань нэ та хӯйи, нох ат ацкваты.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2