Мифы, сказки, предания манси (вогулов). - 2005. (Т. 26.)

Ōйка мйнас, урумныл урум нёвыль пēрияс, пӯт та пēтыс. Коны- тэ хōвт тāлыл нортыстэ, юитэ нāӈк тāлōвлыл нортыстэ. Акв āнытэ кон ӯнтгыстэ, акв āнытэ юв ӯнтгыстэ. Пуӈке, самэ мāньмытас, ёл та хуйыгпас. Аквмат эртн хӯнтлытэ: кон та ёхтыгпаманыл суйты, потыртэгыт: — Наӈ мāныр тармыл ёмыгтэгн? — Ам хōвт тāл тармыл ёмыгтэгум. — Нац ос мāныр тармыл ёмыгтэгн? — Ам ōс хōвт тāл тармыл ёмыгтэгм! — Наӈ мāныр лувōвыл пурасьлэгн? — Ам урум лувōвл пурасьлэгум! Я, ань юв патсыт. Ōс титыглахтэгт: — Наӈ мāныр тармыл ёмыгтэгн? — Ам, нāӈк тāл тармыл ёмыгтэгум! — Нац ос мāныр тармыл емыгтэгн? — Ам ōс нāцк тāл тармыл ёмыгтэгум! — Тул-Ōйка, Тул-Ōйка, йистāл нэ тотмын, ноггāл нэ тотмын! Ань нэ номсы: «Нōх вое āӈкватāлнувум, аман хурип утыт ōлэгыт?» Нōх-āӈкватас, оста сипгасавес. Пуцксоврисе ос кон тагматвес, ос хот- таль та тахасыт. Ань ōйкарись, этимас, ювлэ ты ёхттахты, сунсы: колэ еяр тур­ ман. Та кос нāй нэгылтты, ман нāй ōлы! Ōс пуцкеов кон ханы. (Тав вое, ат хāсы!) Юв та сялтысрись: колэ ос равтлыгтыма. Эл та ōлмыггас, эл та хӯлмыгтас. Я-та, аквмат эртн та ōйка мāнь āги оста нёхыс сахи, ӯй сахи юнталтас. Та вāри, та юнты. Аквмат сахитэ оста āстыс Нōх-масыстэ, энтхатас. Āсе лāви: — Хоталь минэгн? Ань агитэ лāви: — Нōх-яныгман элмхōлас, нэ минам нэц [нэцыц] мā тинсы, хум минам хумыӈ мā тинсы! Акв вōй сульга пӯтин мāгумтас, кон квāлыс, колэ хӯрумсёс мо- вылтастэ, ос колсыс лёцхэ хосыт та ёмы. Аньмунт ёмиматэ: хōвтыгн нāӈкыгн ты патаве, та патаве! Тав тэнатэн вōй лōмтым сартмтасаге, тэн ёл та ротмыгпасыг, роттыг люлёг. Тав элаль та мины.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2