Мифы, сказки, предания манси (вогулов). - 2005. (Т. 26.)

— Ос кāтра ӯй вōӈханыл сака пилэв. (Ты пупакве аквсёс хуйитэ вōӈхатэ, вассыг титнтыг та вōцхатэ ат хуйитэ. Та мā лāваве «кāтра ӯй вōӈха». Элмхōлас та мāн ат мйны, тувл хурахлы.) 8 Я, ань сāӈквылтап та лэлыгтаӈкве* патвес. Такви сāӈквылтаӈкве патыс (Тāн ань саманыл пӯцк патгат люлēгыт. Хоми хӯтэгыт, элаль усь нāӈти. Таимāгыс та лāваве: «Наӈ ман мēӈкв-а? Элмхōлас ат кāсалылн. Самагн пуӈк паттат люлēг-а?» — Тамле лāтыӈ ōлы.) 9 Пыгрись нōх-люлис, лāви: — Амти сāӈквылтэгум, амти йӣквēгум, нāн хӯнтлэн. Ань Мāньси-Хумитэн ханьставе, хāсы сāӈквылтаӈкве. Ань апыгри- сяныл та ййкви, та порги, кāт патгаге акван юныгтāлыяге. Аквмат эртн акваныл лāви: — Апыгквē, сāӈквылтапē āнумн майлэлн. Сāӈквылтапе тавēн майвес, сāсн пиныстэ, рāтытэ, суйты: «понтшец, понтшеӈ». — Тох хунь сāӈквылтаве! Ат хāсы: «понтшеӈ» — тай мат кāс хунь ōньси! 10 Ань Мāньси-Хумитэн войвес. Ōс таконыпал ёмсякв сāӈквылтаӈкве патыс. Лāвēгыт: «Маныр пӯмась! Ты пись ат та вāмув!» Аквэртн пуссын та люльсыт. Нāӈкйив ōлнэ ōлтмаӈ кол акваг нас нянярāлы. Тāн тай та ййквēгыт, акваг лāгылпāланыл нōх-сякырматыг- лэгыт, тисувлэгыт, рōӈхувлэгыт. Ань Мāньси-Хумияныл сыме акваг лāгыл пāя тульōвлэн ты ёхты, сыме акваг тый вōвтамас. 11 Ань хум ёнгиматэ вāгтāл ты патыс Хумус ёл-пōйылтгыянэ?! Тан та лумсисыт, манарн ёл-пōйылттаӈкве вēрмавет!? Ань Асыӈ-Тēрыӈ апыгрисе ляпан кāтыл вōвыстэ, ляпан ёхтыс, восгитэ: — Ам тыгл хāйтнэ тāн сāӈквылтэгум, наӈ, тывс, тāн юйпāланылт ул патгапахтэн! Хультэн! 12 Я-тэ, хāйтнэ тāн та ōвылтас, тымаос эрги: «Пуныӈ сампа сāт ӯчи, рōӈхувланэм мус хāр хāйтум хоса патыл тыгыл мосēртн хāйтэн! Сэмлуй хāйтум сāт урын, выгруй хāйтум сāт урын люньсим ӯрхатэгыт. Тув хāйтэн!»

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2