Мифы, сказки, предания манси (вогулов). - 2005. (Т. 26.)

Ань Кар ты ёхтыгпас, лāви: — Хумле? — Ам тахурип ӯй норма вāрнэ хурип пāртквет хōнтсум, тарыг хōнтсум! — Я, ӯй хōт кāтн паттымēн?! — Каре лāви. Я-ты, ань Осься-Урыӈ-Юнтуп Карēн тарге палт юныгтавес, тот та харты. Тот та лэватāнты, аквэртн та лэгматас, ōс та ёсагēтыл хар- танты, мйны. Тох хартыматэ, тахурип хāль хōнтыс, ӯй элыпал сāн вāрнэ сāс ōньси. «Ам ань Картем вос рōӈхыгланувлум»: — Кар-ōв! Пуна юхрых, синьх-пиньх лāпсих! Каре оста лāпсятас, тав палтэ ёхтыс, лāви: — Хумле? — ӯй элыпал сан вāрнэ сāскве хōнтсум. — Тэхам, мēн ӯй хōт кāтн патгыламēн?! Ань Карēн оста тув лēӈктасаптувес. Оста тот лэватахты, та хар­ ты. Аквмат эртн оста лэгматас, оста элаль хартанты. Тох хартыматэ, нōӈхаль сунсы: тахурип сōскве, ӯй элыпал сōс косамтаӈкве. «Ам ань Карум вос рōнхувлум». — Кар-ōв! Пуна юхрых, пуна юхрых, синьх-пиньх лāпсих! Я, тыг та лāпсятас Каре. — Я, хумле? — лāви. — Тахурип ӯй элыпалт косамтан хурип сōскве, хусатылмēн! Ань Осься-Юнтуп сōсэнн тув та лēӈктасаптӯвес! Ань Каре та та- хас, оста хультыс, оста лэватахты, аквмат эртн оста лэгмахтас. Элаль ōлуӈкве лāвим ут хотум хунь ёмты! Оста хартанты. Аквмат эртн нярн нэглыс, татем морхыӈ! Пупакве тот морых вāты, лакватахтыглы. Тох утыматэ, Осься-Урыӈ-Юнтуп яныг морах тинсыс, та тйвырн тув та сялтапас. Ань Пупаквēн юв-вāтасавес Вассыг мāныр ӯрум хум! Письписе хольт та сялтсы. Пупатэ кāтн патгыстэ, кон-квāлапас. «Ам ань Карум вос рōӈхунвлум»: — Кар-ōв! Пуна юхрых, пуна юхрых! Синьх-пиньх лāпсих! Ань Каре я тыг та лāпсятас-я. — Я, сунсэн, мōлхōтал ат аггэгн, ань сунсэн!

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2