Мифы, сказки, предания манси (вогулов). - 2005. (Т. 26.)

7 — Я, ягпыганум, апганум! Нāн маныр салит. Ёмас хāйта хōтпа, ёмас лёх хōтпа нāн ат хōнтмын. Нāн āнум вус вōвсын. Нāн нāнти ты вāглын, ам аким ōлум порат, мēн Туӈкысьмāн тāл тит-хӯрум сёс ялантāлсумēн. Ам аким āвитэ тӯп пӯнсы, ёмас āгит, кāркам āгит тāра та ханьсиянэ, тāн хōт ōлэгыт, вāсанэ. Аким тав āнум хāйта хумыг тōнт ханисьтастэ. Ам ань нэмхōтпан ат эрэгум, мāхум вāганыл кос, ам ёмас хāйтахум. Аким воньсялн минам пāсыл ам савалапыг та хуль- тсум. Ань та хоса мāн ялнэ юрт ат ōньсēгум. Охсар-Ōйка акитэ та люнисьтытэ: — Ой-ой-я! Та хоса мāт ань нас ам номтумт та ōлэгыт. Ловум- там акимēнтыл мен та мāт, та витыт сюнь сюньсумён. Ой-ой-я! 8 — Аким ōйка, мāн алам ат вāслув, та хоса мā-вит хōцхан ёмсякв вāве, хоты хōтпа хāйта хумыг вēрми, — пыгт акияныл нупыл лāвē- гыт. — Наӈ мā, вит ёмсякв вāгын, мāн ётув Туцкысьмāн ялэн. Наӈ лёх вāнэ хумыг патэгын, хайта хумыг ōлэгын, наӈ тамле сāв вāнэ хум те. — Я, ятил няврамаквет, ятил хōтпаквет! Ялытем, ялэгум нāн ётын. Ятил няврамаквет, нāн мори ул номсэн. Ам нāн аннётыянум, нāн маныр кāсасēгын, пуссын вāрапилум, — Охсар-Ōйка лāви. Татем тав сягтыс, ōлнэт ат вāггэ. Тувл титыглахты: — Нāн хāйта хумйн хōт ōлы, лёх вāнэ хумйн хōт ōлы? — Мāн хāйта хумиюв, лёх вāнэ хумиюв хури тйвырт ӯнлы, — мāхманэ лāвēгыт. 9 Охсар-Ōйка хури тйвырн āӈкватас, хот-рохтуптахтам Сāкваляк тав лōхсам паттат тот кāсаластэ, я ты та рōӈхалтастэ: — Я-та! Наӈ нацти сōргын нявлалэгын? Нац āмп нёлынт ёрыӈсь ты миннэн хурипа?! Хāйта хумыг патхатамын! Ань Сāкваляк консыггастэ, рōухим, лявтым пāг я вāтан вуська- сасгэ. — Я, мйнэн! Лёӈхын тоттāя, āмп куль! Тот поре халт, пāӈк халт нэ хāйталэн вēрмынэн тēмыл! Тувыл тав ты мāхманэ нупыл пēрыгтахтас, лāви: — Апганум, пāнтанум! Āнум хуйнэ мāл пӯри тэнутан, айнутан ляпан сепитэлын. Нāн та куль манрыг ёт войласлын? Тав пӯри вā- руӈкве ат сёпитахтас. Миннэв сыс ам амти сёпитахтэгум. Ам амти кāтыл, амти лāглыл хоталь ōлн пӯри тэнут пӯри айнут сёпитылум, тāстылум.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTY3OTQ2