Фольклор удэгейцев: Ниманку, тэлунгу, ехэ. - 1998. (Т. 18.)

— Э 3 Э 3 ЭҢЭ 3 Иэзи туктиэ! — гуңкини. Ути Канда мафа зугдивэни б‘аи оси — Канда мафа ути — ситэни, — гуңкини, — солозаңази тук- ТИТЭИ3Э. и Ңэнэни, ңэнэни, зугди пун>аль-пун>аль ö гунэ. Йэгдигӧ-лэ дили, мӧ долини, ңэнэм-дэ, солозаңази эуэни. Ин'аи “Гоң-гоң-гоң!“ гблиғә гунэ. — Эң-ң-ң, исэнэйэ, исэнэйэ, ни эмэини — би элэи исэнэ! Исэнэни ситэни, хаталаңини. — Нииэ эмэ солозаңазиэ? Би ситэвэи вй билиэ — Э 3 Э 3 ЭҢЭ 3 Иэмэзэ, айа нй билиэ — солозаңази эмэзэ. Исэнэйэ, исэнэйэ! — Солозаңазиэ омо йэгдиг^э эмэ! Утэми айа нй бизэ, айа нй бизэ. “Даийэ!“ — гуйэ. “Даийэ!“ — гуйэ. 12 Буаихи н>уғиәни хаталаңини. — Абуға диганаиниэ: “Даийэ, даийэ!“, гунэ, синэвэ, — гуңкини. — Йэу, нй би-уэ?! Иңгулэ оно хулизэми, оно хулизэми-дэ?! Даиэ, йзэмиэ! 13 Дайани. — Солоди, одЫ — гуңкини. Солоди, солоди! — гуңкини. Мальта , аңилани, пого буңмэти гунэ. “Саина, ситэни бизэ“, — мэ- исиэни йэгдиг^. — Гэң-ң, сама-да биэлэи? Сэңкиэ дагайа! Сэңкиэ дагайа! — гуңкини. Сэңкиэ дагани. Аңмали — пун>у-у! Салули — пун>у-у! Збнисини, йэгдигб-лэ — сама, гунэлэти. — Уңтурувэ буйэ! Пэгэйэ! Би ситэвэи вйти. Йэу-дэ вӟни, йэгдиг^э вйни, бизе. Эикпи, пигза биэ, гуму. Зокпо чуль гакпати гунэ. Утава пэ­ гэйэ, пэгэйэ! 14 Йэгдиг'эду буэти уңтувэ. — Чуң-чуң, чуң-чуң! — ңасилиани. — ОдЬ, чуң-чуң, ңэнэндигиэ, чуң-чуң, затуани-бэбу, чуң-чуң, ситэи-лэ, чуң-чуң! Сÿ гакпаини элэ- ни, хулисинзи мәнтиғи, затуани-бэбу, чуң-чуң! — Оно йазафи, оно йазафи утава? Оно йазафи? — Гаузаңа, чуң-чуң, гакпаиваниэ, чуң-чуң! — вадиани йэгдиг^. — Гэ, оно йазаңа утава, аңи? — ОдЬ, хоңто зугдивэ оузаңа, — гуңкини. — Хоңто зугдивэ, ГÖ 3 И буа бй, экпиэ хоңто зугдивэ. Б!азаңаи, нй кэйэни диоиптоила ойб, ча- ила-да.